Hallo iedereen.

Ik vond het super om hier ieder zijn ervaringen te lezen en het geeft me allemaal moed en steun wetende dat we allemaal hetzelfde meemaken. Al wens je dit natuurlijk niemand toe. Ik en mijn vriend zijn tien jaar samen en zijn al de trotse ouders van een lief mensje van 3,5 jaar. Ondertussen zijn we al 16 maanden aan het proberen voor een tweede. Ik weet dat we naturlijk al blij moeten zijn omdat we al een gezond en gelukkig kind hebben maar toch is het verlangen naar een tweede zo groot.

We hebben ondertussen al een aantal onderzoeken ondergaan en 3 inseminatiepogingen achter de rug zonder succes. Nu heb ik een laproscopie ondergaan en daaruit is gebleken dat mijn eileiders verstopt zitten. Hierdoor is de kans op natuurlijk zwanger worden of via een inseminatie eigenlijk klein waardoor IVF ons staat te wachten. Het was een grote klap in mijn gezicht en ik heb dagen moeten wenen maar nu weten we tenminste wel wat het probleem is. Ik ben blij dat ik via jullie kan lezen hoe IVF juist werkt want een gynaecoloog kan wel uitleg geven maar iemand die het heeft meegemaakt spreekt natuurlijk uit ervaring.

Ik ben me ervan bewust dat ons een zware periode staat te wachten maar we weten waarvoor het is en een droom zet je niet zomaar opzij. Ik wil iedereen heel veel succes wensen en hoop dat iedereen zijn droom tot een groeiend mensje snel in vervulling gaat.

Succes allemaal!